Ben Seyhan'ın bin yıllık pantolonu.
Geçtiğimiz aylarda beni yıkadı, ütüledi, gözünün önünde olacağı bir yere kaldırdı.Giyilmeye hazır öylece bekledim. Ama giymedi. Sanırım benden vazgeçmeye daha o günlerde başlamıştı.
Bugün beni bekleyen hazin sonu böylece yatarak bekliyorum.
Makasın soğuk ve zalim darbeleri paçamı parçalarken Seyhan'la geçirdiğimiz günleri düşündüm; GBA'ya artık küçük geldiğim içim Seyhan'a verilmiştim. Seyhan beni hep sevdi. Bahar yağmurlarında birlikte ıslandık, pikniklerde çimlerin üstünde yattık, yakan top oynadık -ki Seyhan o oyunu sevmez (pek iyi olmadığı için belkide:)
Son zamanlarda benim iyice esnemem, Seyhan'ın zayıflamasıyla birbirimizi iyi taşıyamaz olduk.
Yinede bu sonu beklemiyordum:
Bu ben miyim şimdi?
Reenkarnasyon dedikleri bu olsa gerek ya da geri dönüşüm:)
Benimle bu kadar uğraşması sanırım bana hala olan sevgisinin bir göstergesi...
Diğer paçamdan ne çıkacak sizde benim gibi merak etmiyor musunuz?
