Serkan Karaismailoğlu sevdiğim bir yazar o kesin. Görüşlerini ve görüşlerini/bilgilerini anlatırken kullandığı üslubu seviyorum. Seriyi de okudum kadın beyni erkek beynini de. Blogda yorumuna rastlayabilirsiniz. (Bilgisayarı açtığım vakit link koyarım -inşallah )
Bı kitapta ise yazarın muhatabı ergenler olsa da kendisinin de dediği gibi yetişkinler de. Bana kalırsa yazar muhatabını her zamankinden daha fazla önemsemiş. Büyük bir ciddiyetle, anlayabileceği kadar basitleştirerek anlatmış. Sağ olsun. Yalnız ergenler ziyade benim gibi kemik okuyucusunu tatmin edecek bir kitap diye düşünmeden edemiyorum. Keşke daha kısa ve daha rahat yazsaydı. Daha fazla maviye ulaşabilmek için. Mantıklı maviler de kitabı sevecekler arasında tabii, ben limbik sistemin en son nöronuna kadar kullanan tüm mavilere ulaşabilmesi açısından böyle diyorum. Kitabı çok sevdim yoksa.
Ha bir de şu var. Eğitimle ilgili kısım. Evet çok doğru ama bunu okuyan bir ergen ne yapabilir? Farkındalık bazen zehir gibidir. Artık uyanmışsın farkındasındır ama elinden bir şey gelmemesi insanı yiyip bitirir. Kendi ile ilgili şeyler konusunda farkındalık sahibi olması iyidir insanın çünkü en iyi ona müdahale edebilir. Bir de farkındalığı oluşup sonra eğitim sistemine sövüp hiçbir şey yapmayacak insanlara başka birilerinin eklenmesi meselesi var. Bence eğitim meselesinin muhatabı değildi ergenler. Onlarla çok yakın çalıştığım için onlardaki yansımasını yazardan daha iyi tahayyül edebiliyorum ama yazarın niyetinin çok iyi olduğunun da farkındayım.
Sevgili lise çağındakiler, anne babalar, anne baba olacaklar, bunu hiç düşünmeyenler.. herkes okumalı bu kitabı bence. Çünkü ya yolumuz oralardan geçti. Ya da geçecek. Ne mutlu geçmeden okuyanlara.
