İşe yaramayı seviyorum derken; öyle çalışayım, didineyim, onun bunun işini göreyim, sırtımı alın basamak niyetine kullanın, değil.
Böyle oturayım akıl vereyim.
Çok var bende biliyor musun, ne olur ki insanlar da nasiplensin işte :)
Neydi ki konumuz? Akıl vere vere bende kalmamış anlaşılan.
Ben çanta diktim.
Kumaş almıştım dikmek için, sonra vazgeçmiştim ki aylar olmuş, sonra bir baktım oturmuşum dikiyorum.
Öyle şahane bir şey değil biliyorum ama o kadar kullanışlı ki..
Sonra çok hafif. Yani rahat. Bu ara hep bunu takıyorum diyebilirim.
Abim çantayı benim diktiğime inanmadı, hemen sana etiket bastıralım, markan olsun, demeye başladı.
Valla bu çocuk bir gün beni zorlaya zorlaya iş kadını, butik sahibi falan yapacak diye ödüm kopuyor.
Özledim keratayı he! Söylene söylene gitti gene bir iş gezisine.
Ben en iyisi çantamı takıp koluma gideyim diğer abime.
O kadar akıldan bahsettim size de vermeden gitmem.
Bu kumaşlara "dak" deniliyor ama dak mı yazılıyor duck mı bilemem.
Bunlar döşemelik kumaşlardır. Koltuk kaplatırsınız, perde ve masa örtüsü yaparsınız. Çok zorlarsanız işte böyle çanta yaparsınız.
Ama etek yapıp üzerine 150-200 TL fiyat koyarsanız olmaz. Yani olur da, ayıp olur.
Döşemelik kumaş nihayetinde.
Benden söylemesi. Astarı da ne cici değil mi?
