Bu söz Mine Sota'nın Kim Güldüye Gittim Gelicem isimli kitabının arka kapağında yazıyor.
Bu kitabı okumamanın nedeni de yine aynı sözler.
Günümüz vahametini çok güzel anlatmıyor mu?
Kitapta kısa kısa bölümler var.
Her bölümde artık normalleşmiş hayatımızın aslında normal olmadığı gözler önüne serilmiş.
İnsan ilişkilerinden, insanların sosyal medyayla ilişkilerine uzanan, çoğu kısmı diyalogla geçen atarlı giderli bir kitap.
İnstagram paylaşımları da elbette nasibini alıyor bu atarlardan.
Mesela yukarıdaki fotoğrafı çekerken dedim ki, yazar görse yüreğine iner, sevmediği şeyler biri de bu, kahvesi kitabını yerleştirip fotoğrafını çekmeler, paylaşmalar falan. O kısmı okurken bana ilham geldi, ne yapsaydım? :)
Ama atar gider de bir yerden sonra sıkıyor. Siz belki sıkılmazsınız ama bana esprinin dozajının kaçtığını histerik bir hal aldığını hissettim bazı bölümlerde. Hani böyle cidden sinirle yazılmış gibi. Sinirle de yazılmış olabilir ne var bunda diyebilirsiniz, netice sinir olunmayacak şeyler değil, ama vaat ettiği o değil ki, dalga geçip gülüp eğlenicez, diyordu kitap, ne oldu da ben artık gülmüyor kasılıyor oluyorum.
"Hadii hadii instagram paylaşımlarına laf ettiği için eleştiriyon deee mi?" mi diyorsunuz siz bana aşk olsun :)
