Aynı Yıldızın Altında, bir gençlik kitabı olmasına rağmen severek okuduğum bir kitaptı. Etkilenmiş hatta çok ağlamıştım.
Ancak blogda yazdığım yazının kitabı ne kadar sevdiğimi yansıtmadığını, geçenlerde filmi izlediğimde farkettim.
O yüzden bir de film izlerken neler hissetiğimi yazayım da, kitaba yaptığım haksızlığı gidereyim dedim.
Sonunu, hatta bildiğiniz bir hikaye sizi ne kadar etkileyebilir ki? Değil mi?
Değil işte.
Film başlar başlamaz..
Aman Allahım bana neler oluyor böyle.. boğazıma bir yumru oturdu.
İyi ki sinemada izlememişim çünkü filmin başından sonuna, en alakasız yerlerde bile ağlayan birileri diğer izleyicilerin sinirlerini bozabilirdi.
Düşününce kitabı okurken de sık sık boğazımın düğümlendiğini hatırladım. Boğazımda düğümle okudum kitabı ama sadece sonunda ağlamıştım. Filmde ise baştan sona ağlamama en çok ben şaşırdım. Çok iyi biliyorum ki bir daha bu filmi izleyemem.
Filmin bana bıraktığı korkunç bir baş ağrısı ve acıyan şiş gözler oldu.
Filmi izleyip kitaptan daha güzel bulduğunu söyleyen çok yorum okumama rağmen, filmi çok beğenmekle beraber kitabın yerinin ayrı olduğunu söyleyebilirim.
Okuyun. İzleyin.
