Tozlu Rüyalar Kitap Kulübü adında.
Vardı diyorum çünkü artık yok.
Saatleri Ayarlama Enstitüsü ise kulübümüzün son kitabı idi.
Ahmet Hamdi Tanpınar daha önce de okumaya çalıştığım bir yazar.
Huzur isimli kitabı çok övülür ve tüm önemli edebiyatçılar okumanızı önerir.
Birkaç kere okumaya başladım ama hiç sarmadı ben de benim için doğru zaman olmadığına karar verip bıraktım.
Kitabı kulübümüze ben önerdim ama pişman oldum.
Belki de daha önce Radyo tiyatrosunda dinlediğim için kitap beni sarmadı. Çok zorlandım okurken oysa başlarda, ne de tatlı tatlı anlatıyor, dedim.
Boğdu beni o tatlı tatlı anlattığı tüm ayrıntılar.
Kitap boğazıma sarılıyordu sanki, ancak kötü de diyemezdim Türk edebiyatının önemli ismiydi Ahmet Hamdi, sorun kesin bendeydi diyerek kitabı yarıladım ve artık devam etmeyeceğimi kızlara söyledim.
Beklediğim tepkiyi aldım. Çok güzeldi ki kitap niye devam etmiyordum?
Ne zaman elime alsam okumayayım diye beynim uykumu getiriyordu dolayısıyla ben de sadece uyumak istediğimde kitabı elime alır olmuştum ama artık yeterdi demek ki benlik değildi dedim ama kulübümüzde çatlaklara neden olacağı düşüncesiyle uzun bir ara verdikten sonra bastım gaza ve bitirdim.
Doğruyu söylemek gerekirse tam yerinde ara vermişim. Ara verdiğim yerden sonra nihayet akıcılaşmış kitap ve başta anlattıklarıyla -en azından çoğuyla- bir yerde birleşti, o boşa gevezelik olduğunu düşündüğüm yerler anlam kazandı.
Yine de sevmedim üzgünüm.
Sevenlerin neden sevdiğini anlıyorum ama. Neden edebiyat harikaları arasında gösterildiğini de anlıyorum. Yazı yazan insanların okuması gerektiği düşüncesindeyim ayrıca.
Ben de iyi ki inat edip bitirmişim ama dediğim gibi bayılmadım.
Keşke bayılsaydım.
Radyo tiyatrosu çok keyifliydi bu arada. Mutlaka tavsiye ederim.
