Üşengeçliklerinden mi?
Hmm tamam belki bu da etkendir ama hayır üşengeçliklerinden değil, buna mecbur bırakılıyorlar.
Nasıl mı?
Tamam anlatacağım madem ısrar ediyorsunuz.
Bir balıkçım var benim.
Güvenmekten ziyade alışmışım ona gidiyorum, beni tanıyorlar da, alacağımı alıyorum. Yalnızken haftada bir balık yemek gibi bir adetim var. Genelde bu çipura oluyor. Ama geçtiğimiz aylarda bu sefer çinekop alayım diyerek balıkçıma gittiğim. Her zamanki elemanlar yoktu balıkların başında.
Dışarıda bir porsiyon çinekop istediğinizde 4 tane çinekop gelir ya, ondan kelli hesap ettim 4 tane alsam bana bir öğün için yeterli. Adamdan 4 tane çinekop istedim.
4 tane veremeyiz, dedi bana.
Ne demek, 4 tane veremeyiz?! 6'lı takım sanki, 4 tane verince bozuluyor.
Ahh kafammm gelmez ki hemen aklıma bu cevap ilk şok geçtikten sonra -bu arada adam yarım kilo vereyim abla işte zaten çok fark olmaz falan diye geveliyor- hayır istemiyorum, dedim gitmeye yollanıyordum ki başka bir eleman, ver ablaya 4 tane uzatma, dedi hay ablan kurban olsun gerçi keşke almasaydım diyorum şimdi, ama bozulduğum belli olmasın diye balığı da almak durumunda kaldım.
Bu sefer -çok bir şey tutmadı fiyatı, bozukluklarımı hesaplarken, abla yoksa kalabilir, dedi ikinci adam.
Ay hayır ne münasebet param var benim falan geveleyip paralarını verip, başımdan dumanlar tüte tüte oradan ayrıldım.
Bir daha o balıkçıya gitmedim dememe gerek var mı?
Ertesi hafta başka bir balıkçıdan çipura aldım. Bayat mıydı neydi, tadından bir şey anlamadım, midem de bozuldu sonrasında. O gün bugündür evde balık da yapmadım.
Unutmamak için ekran görüntüsü almıştım, sözümde durdum. Ölmediğim için şükürler olsun ^.^
