Saatlerdir hiçbir şey yapmadan duruyorum.
Hiçbir şey ama.
Benim gibi saniye hesabı yapan, bir dakikası boşa gitti mi ah vah eden, onun yerine şunu yapardım, diyen biri için oldukça şaşırtıcı.
Ama yapamıyorum.
Üzgün müyüm, kızgın ya da kırgın mıyım bilmiyorum.
Silkelen bir kendine gel ya, dedim yattığım yerden kalktım. Kalktım da ne oldu öylece oturdum.
Boş boş otururken bari yazayım, dedim, belki iyi gelir.
Bilgisayarı açıp bunları yazıyor olmam bile bir mucize bence.
Ben galiba ilk defa korkuyorum.