Rafları düzenlerken bu kitaba denk geldim ve yorumunu hala yazmadığım aklıma geldi.
Instagramda paylaşmıştım ama tabii. Cânım takipçilerim biliyor, zor bir zamanımda okuyordum bu kitabı.
Hastanede geçirdiğim günlerde okurken beni alıp dost sıcaklığıyla sarmalıyordu.
O yüzden belki bu kitap bana hastane günlerini hatırlatsa da üzmüyor.
Kitap bir dosta yazılmış mektuplardan oluşuyor.
Çok naif, çok güzel. Mektup yazmayı çok seven, vaktiyle çok mektup yazmış ve hala ara sıra yazan belki çoğunu yollamayan, hala kendine gönderilen mektupları saklayan biri olarak kitaba elbette bayıldım.
2015'te okuduğum en güzel kitaplardan.
Bende Ali Ural'ın başka bir kitabı daha var, okunmayı bekleyen. Melike'min hediyesi.
Şimdi bu kitabı okuyunca daha da kıymetlendi kendisi ^.^
Sevgili Dost,
Bu satırları okur musun, okursan üstüne alır mısın? bilmem.
Ama okurken aklıma sen geldin.
En sevdiğim :)
YanıtlaSilokumuşsan olsun geç paylaşsan da olur ama ig diye o yerde paylaşırsan tabiki burada geç paylaşırsın :)
YanıtlaSil"bloglarımızı unutmayalım ilk sıraya çıkaralım"
aa bu konu da eleştirilcek en son kişiya huher şeye rağmen ille blog diyerek neredeyse her gün yazı giriyorum daa napıyım :)
Silbiliyorum tatlım ama genede dillendirmeden edemiyorum izleyenler ders alsın istiyorum :) sürekli dilimde blogları unutmayalım :) yollarda da söylersem şaşırmiiciiim :)
SilSevgili Dost,
YanıtlaSilBir zarfı açmak kadar kalbi titreten ne vardır. Zarf mahremiyettir, mahrem olmasada satırlar. Bir köşeye çekilinir, yalnız okunur mektuplar.
Yazarın tarzını seviyorum, okunmalı.
Bu kitabı bir arkadaş tavsiyesi ile almış okumuştum. Benim için unutulmaz ve aklıma geldikçe açıp bir kaç satır okuduğum kitaplardan.
YanıtlaSil