Kanuni Sultan Süleyman Köprüsü

Bu kışın şüphesiz en soğuk günlerinden biriydi.
Eylül ayından itibaren pantolonun içine içlik türü şeyler giyen ben, üşenecek günü bulmuş sadece pantolon giymekle kalmamış bot yerine spor ayakkabı giymeyi tercih etmiştim.
Nasılsa arabayla gidecektik sıcacık tutan pofuduk gocuğumu giymeme ne gerek vardı ince kabanımı geçirivermiştim sırtıma. Aksi gibi içime de sadece bir gömlek.
Neyse ki eldiven kullanmayı seviyorum da çantamdan çıkarmamış, illa ki takarım, demiştim.
O gün yaptığım tek akıllıca iş eldivenlerimi yanıma almak olmuştu.

Evet arabayla gittik planlar ev oturmasıydı. Ama plan evde oturmakla sınırlı kalmadı. Dönüş de arabayla olmadı.
Üşüdüm mü? Evet çok üşüdüm.
Yoruldum mu? Çok!
Buna rağmen çok eğlendim. Çok mutlu oldum.
Eve döndükten saatler sonra bile dizlerim hala ısınmamışken, başım ağrıyor iken o gün için şükrediyordum.

Köprünün hikayesini Instagram'da yazmıştım, tekrara düşmekten hoşlanmıyorum, tekrar anlatmayacağım. ^.^
Beni The_Syhn adıyla Ig'de takip edebilirsiniz ya da girip o günü bulup ne yazmışım diye bakabilirsiniz.
Veya, aman senle mi uğraşacağım?! diyebilirsiniz. Sonuçta özgür insanlarız ;)

Fotoğrafta belli olmasa da köprü locasındaki karaltı (direk falan değil) benim. Padişahlar bu kısımdan şehre bakarlarmış, kraliyet ailesine mensup olmamdan mütevellit ben de baktım. Bakın el sallıyorum, seçebiliyor musunuz?

Köprünün üzerinde koşuşturup, seke seke gezdikten, 'ahh burası yazın harika olur' dedikten, Mimar Sinan acaba bu günleri hayal etmiş miydi yaparken? diye düşündükten sonra Büyükçekmece sahilde dev çiğ börek yemeye gittik.

Nasıl dediğim kadar var değil mi? Dev.
(Bu da İnstagram'da yok mesela)

Bir buçuk saatlik metrobüs dönüş yolculuğum bu büyük sefaların içinde minik bir cefa olarak kaldı. Hatta hiç durmadan -midem bulanmadan- okuduğumu düşünürsek yine kazançlı çıktığım ortada.

Gidin görün bence, diye üşenmedim sizin için yazdım. ^.^