Yusuf

Önceki hafta dersimde yoktu Yusuf.

Sonraki hafta geldiğinde ise kolu alçılıydı.

Meğer kolunu kırdığı için gelememiş önceki hafta da.

O alçın niye boş, dedim. Şaşkın şaşkın baktı. Neden kimse imzalamamış gel bakayım, dedim 

Nasıl imza öğretmenim? dedi yanıma geldi, keçeli kalem istedim. Tüm çocuklar tepemize toplandı.

Geçmiş olsun yazdım imzaladım.

Adettir ya hu!

Diğer öğretmenlerine de söyle imzalasınlar, diye salık verdim bir de. 😂

Alçının imzalandığından bihaber, ilgiyle izleyen çocuklara da, sakın haftaya kolunuzu kırıp gelmeyin, diye şaka yollu kızdım. İlgi manyağı çocuklar çünkü. Her şeyi beklerim onlardan.

Sonraki hafta duydum ki Yusuf renk renk kalem almış, arkadaşları imzalarken kullansın diye. 😊

Sınıf öğretmenleri imzalamamış bir tek. Erkek değil mi işte. Normalde pek muhabbetimiz de yok ama hocayı görünce hocam niye imzalamadınız Yusuf'un alçısını, dedim 😂

O alçı imzalanacak!

😂

Annesi babası bile imzalamamıştı benim güzel Yusuf'umun.

Yusuf'un alçı çıkmadan bir gün önce çekebildim fotoğrafını. Elimiz o yüzden biraz pis yani. 🙈
Şimdi iyi. Hem sağlıklı hem temiz 💖👌🎈
Ama şimdi Çağrı'mız kırmış kolunu. Beni beklememiş keretalar, imzalamışlar alçıyı 😊