Lokma

İnsan, bir insanla 33 yıl  beraber yaşayınca, artık tanıdım, sanıyor.
Oysaki o insan hala şaşırtabilir.
Misal ben.
Kendimin lokmayı bu kadar sevdiğini bilmiyordum.
E yani kendinizi bile 33 yılda tanımadıysanız bence başka birini tanımanız imkansız (gibi bir şey).

Efendim bir gün kuzenimle.. neyse o kısımları çok uzatmayayım, ne alaka. Kendimin bu uzatmayan yönünü çok seviyorum bu arada. Madem konu bugün benim. Bunu da yeri gelmişken belirtmeliyim.
Lokmayla tanıştığım günü hala en ince ayrıntısına kadar hatırlıyorum. Kısa kestim ama bunu bilin.

Kuzenim ilk defa kahve yapacak, evde kimse yok iş ona düştü. E herhalde benim de kalkıp kahve yapacak halim yok, tabii ki kahvemi birilerinin getirmesi lazım. Kahvemi kendim yapmak isteseydim evimde otururdum neticede.
Kahve yapan kuzenimin abisi olan kuzenim de bir kilo lokma almış, mutfağa bırakmış. Olacaklardan habersiz.
Kahvem geldi fena değil. Birkaç tane de lokma aldım yanıma çıktık mutfaktan.
Ben lokmayı bir ağzıma atarım ki... Aman Allah'ım.. Böyle bir lezzet yok. Çıtır çıtır, nasıl hafif, nasıl güzel.
Bunca yıl bundan nasıl mahrum kalmışım, inanamıyorum. Ya ben daha önce hiç mi lokma yememişim?! Bir tane, bir tane daha derken inanamazsın o bir kilo lokma bitti bitecek. utanmıyorum da yemeye. Teyzemlerdeyim ya. Neyse zar zor tuttum kendimi birkaç tane ev halkına bıraktım ama dedim ki, bu lezzet hangi dağın arkasında satılıyor. Nasıl ulaşabilirim?!
Üsküdar'da balık pazarının olduğu yerde önünden geçip kafamı bile çevirmediğim lokmacı var ya oradan almış. Ben şok.

Şimdi ne zaman Üsküdar'a gitsem lokma almadan gelmem.

Benden başka lokmacı var mı aranızda? Ya da lokmaya bu kadar methiye düzülür mü ya, diye şaşıran? 😂