Eskisi Gibi Değilim Desem Kim İnanır?

Eskisi gibi değilim ama imajımı yıkamıyorum..

Eskisi gibi neşeli değilim ama insanlar hep eğlendirmemi bekliyor.
Eskisi gibi sinirli değilim ama insanlar kızarım diye çekiniyor.
Eskisi gibi genç değilim ama insanlar o şımarık çocuğu arıyor.
Eskisi gibi obur değilim ama insanlar illa ki yiyeyim diye bakıyor.

Eskiden kuzenim bana çöp öğütücü derdi. Her şeyi yerdim. Hala birilerinin aklına tavuk derilerini atarken ben geliyorsam bu tamamen benim pis boğazımdan.
Çok iğrenç ama taze pişmiş tavuk derisine bayılırdım önceden. Nerede denk geldiysem de yemişim Allah beni bildiği gibi yapsın, ben dinlemekten bıktım insanlar anlatmaktan bıkmadı.
Çocukmuşum yaw aşın artık diye patlayacağım birine, o olacak.

Eve gelen misafir hala bana bir şey getirir. Benim sevdiğim pasta, ben severim diye kurabiye, bana çikolata.. İnanın geçen gün biri ben seviyorum diye bizim evde çorbasından yaptı.
Şikayet etmek değil aslında niyetim. Ama böyle bir jestle karşılaşınca ufalıp onlu yaşlarıma geri dönüyorum, bazen daha da öncesine.
Ve işin kötüsü ben artık o pastayı sevmiyor, o kurabiyeden bıkmış oluyorum. Çorba için bir şey diyemem çok da güzel olmuştu Allah için.

Ailenin en küçüğü sadece ailesinin gözünde değil etrafın gözünde de büyümüyor herhalde.
Ortanca olmak varmış şu hayatta :P