Kara Kış Beyaz Düş

Bu kitabı okurken ayraç kullanmadım desem yeridir.
İki- üç kere elime alıp, bitirdim.
Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, artık yeni ve sevgili bir yazarım daha var: Fatma Erdek.
Bu kitap Fatma Erdek'in ikinci kitabı. İlk fırsatta ilk kitabını da okumak istiyorum.

Kara kış beyaz düş.
Kitabın ismi çok güzel, haliyle merak ediyordum; kitabın içeriğiyle uygun mudur, yoksa ilgi çeksin diye alakasız bir şey mi uydurulmuştur?
Kitabın ismi içeriğiyle örtüşmekte.
Sonra kapak.. çok güzel!
Ephesus kitaplarının en güzel kapağı belki de.

Sanki kitap arkasındaki tanıtım kötü mü?
O da süper!
Biliyorsunuz ben sürprizi kaçmasın diye kitap tanıtımlarını, konusunu, arka kapak yazılarını okumuyorum.
Bitirdikten sonra okuyorum ancak bu kitabın arka kapak yazısı okunur. Çok dozajında. (Her şey!)

Bu kadar övdüm ama daha konuya değinmedim. Elimden geldiğince gizemli olmaya çalışacağım.
Kitap hakime hanımın, 'bu davaya ben bakamam!' restini çekmesiyle açılıyor.
Hangi davadan bahsettiğini, resti neden çektiğini, oraya nasıl geldiğini, ailesini, nasıl aşık olduğunu geri dönüşlerle beraber bir bir öğreneceğiz.
Türü tam bir aile-dram. Biraz moraliniz bozulabilir okurken. Çok üzülerek okudum hatta sonu için kendimi hazırladım; mutsuz bir son olmayacaktı gerekirse kendim yeni bir son yazacaktım. Çünkü, bu kadar sevdiğim karakterlerin mutsuz olduklarını düşünmek istemiyordum. Peki benim bir son yazmama gerek kaldı mı? Onu da okuyunca anlayacaksınız.

Zeynep'in durumunu okuyunca, 'Aman anlatsın ne var?' diye düşünenler çıkacaktır. Bunu ben de ara ara düşündüm ama Selim'in, 'senin sözüne karşılık benimki', demesi beni bile ürpertti. Bizim toplumumuzda adam kadını öldürse bile "Kim bilir kadın ne yaptı?" deniyor çünkü.

Bu arada bir adet 'Güven' bulabilir miyiz bana da?
^.^