Yazmayı neredeyse unuttuğum bir yazı.
Cihangir'de kaybolmanın en güzel yanı, Orhan Kemal müzesinin önüne çıkmamız oldu.
Kapalıysa yan taraftaki İkbal Kıraathanesi'ne söylüyorsunuz, müzeyi gezmek istediğinizi.
Eserleri çok sayıda yabancı dile çevrilmiş.
O gün bunu öğrendim mesela.
Neden hapis yattığını araştırdım sonra.
Ve kitaplarının ilk basımlarını, odasını, çalışma masasını, kendisine ve ailesine ait portrelerini görebilirsiniz.
Bu kadar güzel muhafaza edilmesi ne hoş.
Çok uzatmayayım, ilgililerin gidip görmesi gereken bir yer.
Çıkarken anı defterine yazmadan edemeyeceksiniz...
Ah o son foto :)
YanıtlaSilİyi ki müzeler var..
evet iyi ki..
SilBende merak ettim müzeyi. Hiç duymamıştım, pek bilinmiyor sanırım :/
YanıtlaSilBu arada bloga yaz gelmiş headera öldüm haha :D
benim headerım diye demiyorum ama ben de çok seviyorum :)
SilOrhan Kemal çok sevdiğim bir yazardır, o kadar çok kitabını okudumki Seyhan. Kitaplarını okuyup müzeye gitmemek olmaz en uygun zamanda gitmek isterim açıkçası.
YanıtlaSilkitaplarını okuyanlar özellikle gitmeli.
Silmuhakkak..
seyhan sana nasıl ulaşabilirim.albüm istiyorum bebeğim içinde...teşekkürler.bu arada müze yazın duyarliliğin çok hoş...
YanıtlaSilteşekkür ederim ^^
Silmail atabilirsin, seyhanc@gmail.com
Orhan Kemal kitabı almışken ne tevafuk :)
YanıtlaSilben de masumiyet müzesine gitmek istiyorum hatta sen benden önce gitsene :)